Ի՞նչն է Հայաստանում խանգարում էներգիայի այլընտրանքային աղբյուրների ներդրմանը

Երբ խոսվում է մեր լուսատուի ձրի էներգիան օգտագործելու մասին, միանգամից հիշում են, որ մենք տարեկան ավելի քան 300 արեւային օր ունենք: Իհարկե, ուրախալի փաստ է, սակայն այդ օրերից եւ ոչ մեկն այդ նպատակով չի օգտագործվում:

Ապրիլի 23 –ին «Մաքուր էներգիա» ՀԿ-ի ղեկավարն այն կարծիքը հայտնեց, որ «մեր երկրում արեգակնային էներգիայի միջին տարեկան մեծությունը» մեկ քմ հաշվով մոտ 1,7 անգամ ավելի է, քան Եվրոպայում: Սակայն նույն Եվրոպայում բավականին արդյունավետ են օգտագորվում այդ «ժլատ» հնարավորությունները:

Անցած տարվա տվյալներով, Հայաստանում արտադրվել է ավելի քան 8,0 մլրդ կՎատ էկեկտրաէներգիա, որից 42%-ը բաժին է ընկել ՋԷԿ-ին, ավելի քան 29% - ը' ՀԷԿ-երին, եւ գրեթե նույնքն էլ' ԱԷԿ-ին: Բացի ՀԷԿ-երից, վերականգնվող էներգիայի մյուս աղբյուրներից առկա են նաեւ հողմակայաններ, որոնց արտադրած էներգիան 2012թ-ին 0,03% է կազմել:

Մեզ մոտ երկաստիճան սակագնային համակարգ է գուրծում' ցերեկայինը' 30 դրամ, գիշերայինը' 20 դրամ: Ընթացիկ տարվա մարտին բնակչության համար միջինը կազմել է 26,7 դարմ:

Այսպիսով, հաշվարկների միջոցով հնարավոր է որոշել սակագների հարաբերկացությունը: Օրինակ, Գերմանիայում, որտեղ օտգագործվում է արեւի էներգիան, սակագները հինգ անգամ ավելի բարձր են, քան մեզ մստ: Խնդիրն այն է, որ ԱԷԿ-ի փակումը էներգետիկայի ոլորտում լրացուցիչ 150 մլրդ եվրո կպահանջի, որի մեծ մասն էլ կընկնի սպառողների վրա: Այսպիսին է ԱԷԿ-ի փակման գինը...

Մեր առաջընթացն այսպիսին է. Հայաստնում առաջին արեգակնային էլեկտրակայանը կկառուցեն ընթացիկ տարում, Մարտունի քաղքում, Սեւանի ափին: Իհարկե, խոսքը փորձնական, փոքր հզորությամբ կայանի մասին է:

Կարծես թե, Արագակի էներգիայի մեծամասշտաբ օգատգործումը մես համար դեռ հեռու է, անգամ եթե խոշոր կայաններ կառուցվեն, խնդիրը սակագնի մեջ է, որի մակարդակն անգամ հիմա է խնդիր չունեւոր ընտանիքների համար...

Ալբերտ Խաչատրյան

Աղբյուրը՝ news.am